اینجا خانه ما| رد غزه در زندگی ما

این چند روز یاد غزه در لحظه لحظه زندگی ام پیچیده.

وقتی زهرا را حمام می کنم و تن لطیفش را زیر آب لمس می کنم، وقتی لیوان آب را راحت زیر شیر می گیرم و به بچه ها آب می رسانم، - گروه زندگی: این، روایت جریان زندگی است.

زندگی، در خانه ما! مامان اینا آدم بدا هستن یا آدم خوبا؟ از ابتدای هفته، هر بار که اخبار تلویزیون را می بینیم، باید بارها به این سوال سجاد پاسخ دهیم که آدم های توی تصویر جزو کدام دسته هستند، خوب ها یا بدها.

و هی سعی کنیم حواسش را پرت کار دیگری کنیم تا زل نزند به صفحه تلویزیون، مبادا که تصویر دلخراشی از کودکان مظلوم فلسطینی ببیند که به قول او اسلالی به خاک و خون شان کشیده.

علی اما بزرگتر از آن است که بتوانیم یا حتی بخواهیم ماجرا را از او پنهان کنیم.

دو سه روز اول هفته، مدام می گفت پس مامان اسراییل دیگه نابود شد؟ و من هربار برایش توضیح می دادم که ایشالا میشه.

اما هنوز نه .

و او هر بار تعجب می کرد که پس چه چیزی حس شادی همراه با حماسه در ما به وجود آورده.

آخر او که نمی داند ما در همه سال های عمرمان، جز مظلومیت و مقاومت با دستان خالی، خبری از فلسطین دریافت نکرده ایم.

او خبر ندارد که ما از بچگی، هر چند روز یک بار خیره شده ایم به صفحه تلویزیون، برای خبر جدیدی که از شهادت و اسارت انسان ها در غزه و کرانه باختری شنیده ایم لب گزیده ایم و گا�